Het moet iets worden wat Den Bosch nog niet kent. Met Hello My Friend, een all-day comfort food concept, pakken Rick van Santen en Nikki Gorman het anders aan dan de traditionele Bossche horeca. Op 1 september openen de deuren. Een interview over de kracht van het netwerk en onderscheiden. ‘De koks boden zich vanzelf aan.’
Naam - Rick van Santen en Nikki Gorman
Zaak - Hello My Friend
Website - Hello my Friend
Hoe kwamen jullie erbij samen een nieuwe zaak te openen?
Rick: ‘Nikki en ik gaan al jaren terug. We woonden ooit in hetzelfde studentenhuis, the Whitehouse, zoals het bekend stond. Vervolgens zijn onze wegen gescheiden, maar we hebben wel altijd contact gehouden. En we zijn beiden in de ‘Bossche’ horeca beland. Ikzelf werkte 10 jaar in uiteenlopende zaken om vervolgens aan de slag te gaan als accountmanager binnen de foodbranche.’
Nikki: ‘Ik ben ooit als bijbaantje in de bediening gaan werken en ben vervolgens met veel plezier in het vak gebleven. Inmiddels werkte ik als bedrijfsleider bij Zoetelief. Maar toen we de kans kregen om onze eigen zaak te starten, hoefden we niet lang na te denken.’
Hoe kwam die kans op jullie pad?
Rick: ‘Vanuit mijn rol als accountmanager, de laatste jaren bij Sligro, had ik een breed netwerk in de regio opgebouwd. Een ondernemer wist van onze ambitie. Mocht ooit de gelegenheid voorbij komen, zou hij ons tippen. Wij zouden alleen de stap naar het ondernemerschap wagen als het hele plaatje voor ons zou kloppen. Een pand van de juiste grootte, de steun van leveranciers om in dit avontuur te kunnen stappen en noem het maar op. Dat gebeurde. Op 18 april 2019 zetten we om elf uur ‘s avonds de handtekening.’
Hoe hebben jullie het plan gefinancierd?
Rick: ‘Deels vanuit de bank en deels vanuit ons eigen netwerk. We hebben 15 ambassadeurs bereid gevonden om ons te steunen via een achtergestelde lening. Dan hebben we het over leveranciers, maar ook onze accountant en verzekeraar. Zij hadden zoiets van: jullie steunen ons, dan wij jullie ook. Een vorm van ultieme partnerschap zeg maar. Dat is wel erg bijzonder.’
Nikki: ‘Daarnaast hebben we ontzettend veel gesprekken met banken gevoerd. Dat vond ik persoonlijk wel het lastigste aan dit hele traject. Steeds moesten we het plan aanpassen. Dachten we er eindelijk te zijn, ging het toch weer niet door. Was de solvabiliteit goed, kregen we terug dat ons concept zich nog niet had bewezen. Dat is het lastige als je iets wilt starten wat er nog niet is. Maar uiteindelijk was het: de aanhouder wint.’
Wat was het eerste wat jullie deden nadat jullie de sleutel kregen?
Nikki: ‘We zijn eerst begonnen met de afwas van de vorige eigenaar. Maar het echte eerste werk was slopen en opruimen. Alles moest eruit. Voor het concept zoals wij dat voor ogen hebben, waren constructieve aanpassingen nodig. Daarvoor hebben we een aannemer aangenomen. Zo was de keuken op de begane grond, maar wij wilden hem op de eerste etage hebben. Zodat we beneden een grotere ruimte zouden krijgen. Met als middelpunt een grote nieuwe bar, het hart van de zaak. De barbouwer heeft de bar afgewerkt met dunne houten latjes die we konden overnemen van een van de laatste tuinwinkels in Den Bosch die onlangs de deuren sloot. Hier hingen de latjes aan de muur ter decoratie. Een leuk detail. Waar het kan, hebben we ook andere duurzame oplossingen verwerkt.’
Rick: ‘Het pand heeft een geschiedenis. Het is gebouwd op de eerste stadsmuur van Den Bosch uit 1180. Dit is één van de weinige plekken in Den Bosch waar deze in de kelder ook nog goed zichtbaar is. Dat geeft het een unieke uitstraling. De oude elementen zoals de oude balken hebben we zoveel mogelijk behouden. De ruimte daaromheen heeft veel kleur gekregen. Maar de stoelen en barkrukken zijn weer wat tijdlozer. Het totaalplaatje klopt.’
Wat was de grootste meevaller in de voorbereiding?
‘Het werven van goede koks. Ja, echt! Ze boden zichzelf aan. Koks die we zelf kenden, maar ook koks die via via van onze plannen hoorden. Het artikel dat enkele maanden terug verscheen in het Brabants Dagblad, nog voordat we bekend maakten wat we precies gingen doen, werkte ook zeker niet tegen. Den Bosch is een stad, maar wat dat betreft ook wel echt ons-kent-ons. In totaal zochten we vier koks en vijftien bedieningsmedewerkers. De bediening hebben we vooral via onze eigen social media-kanalen gezocht.’
En het concept, hoe hebben jullie dat bepaald?
‘We houden allebei erg van reizen en van de wereldkeukens. Als je in ons land zoekt naar vernieuwende concepten wilt, ga je naar Amsterdam, dan naar Utrecht, dan naar Eindhoven en ergens onderaan het lijstje staat Den Bosch. De horeca is hier over het algemeen erg traditioneel. Met Hello My Friend mikken we op een kerndoelgroep van tussen de 25 en 40 jaar. Het is een all-day comfort food concept. Zo krijg je een natuurlijke in- en uitloop. Van opening tot vier uur ‘s middags het ontbijt en de lunch (all-day-brunch), en daarna tot twee uur ‘s nachts het diner en het borrelmoment.’
Waar bestaat de menukaart uit?
‘In eerste instantie beginnen we met vier verschillende keukens. Mexicaans, zoals taco’s en burrito’s. Japans, met ramen noodles en handgemaakte dumplings. Thais: pad thai en viskoekjes. En de Verenigde Staten. Denk hierbij aan een hamburger en gourmet hotdogs. Elk gerecht serveren we op matchend servies. Zo heeft een contactpersoon in Thailand speciaal voor ons gezocht naar échte Thaise bordjes, die je in Nederland nergens vindt. Daarbij serveren we speciaalbier en cocktails. We beginnen bewust klein, zodat we eerst de kwaliteit en service goed kunnen neerzetten. Elke gast moet positief zijn.’
Tot slot: waar komt de naam Hello My Friend eigenlijk vandaan?
‘Of je nu in Mexico, Thailand, Japan of de Verenigde Staten op een markt loopt; er is altijd een begroeting die je overal hoort: ‘Hello my friend’. Dat vonden we erg toepasselijk.’
Meer weten?
Schrijf je in voor een ZiN Training op het gebied van ondernemerschap bij ZiN Inspiratielab.
